Als de ex-echtgenoot niet in z’n eigen levensonderhoud kan voorzien, kan hij of zij een verzoek indienen bij de rechtbank om de ander te verplichten een maandelijkse bijdrage te betalen om in z’n levensonderhoud te voorzien. Als partneralimentatie door de rechter wordt toegewezen, is dit in beginsel voor de duur van twaalf jaar. Een aanzienlijk deel van de bevolking ervaart de huidige regels die betrekking hebben op partneralimentatie echter niet meer van deze tijd. Om aan deze punten van kritiek tegemoet te komen, is een wetsvoorstel ingediend vanuit de Tweede Kamer.

Behoefte en draagkracht

Om de hoogte van de partneralimentatie te berekenen, wordt eerst de behoefte in kaart gebracht en vervolgens de draagkracht. Degene die het verzoek indient om de toekenning van partneralimentatie moet aantonen dat zij deze bijdrage nodig heeft om dezelfde levensstandaard te kunnen voorzetten als gedurende het huwelijk. De ander zal vervolgens aan de hand van zijn financiele gegevens moeten aantonen in welke mate hij kan bijdrage aan deze behoefte. Als het bedrag aan partneralimentatie is vastgesteld, geldt deze in beginsel voor de duur van 12 jaar, tenzij geen kinderen zijn geboren uit dit huwelijk en partijen niet langer dan vijf jaar getrouwd zijn geweest. De bescherming van de niet werkende echtgenoot was een van de redenen om voor dit stelsel te kiezen.

Herziening partneralimentatie

Omdat de tijden veranderen hebben Tweede Kamerleden Foort van Oosten en Magda Berendsen een voorstel van wet ingediend om te komen tot herziening van de partneralimentatie. De reden voor deze voorgestelde wetswijziging ziet op de vele procedures die betrekking hebben op de wijziging van partneralimentatie en de incassoproblematiek die daarmee samenhangt. Ook de lange duur van de partneralimentatie zou degene, die alimentatie ontvangt, belemmeren om weer een baan te accepteren na de echtscheiding. Immers, de partneralimentatie kan worden herzien zodra men weer in z’n eigen behoefte kan voorzien.

Voorstel van wet

In het voorstel wordt gepleit voor een verkorting van de alimentatieduur, te weten van twaalf naar vijf jaar. De alimentatieplichtige betaalt in beginsel voor de duur van de helft van de huwelijksjaren met een maximum van vijf jaar. Als de voormalig echtgenoten minder dan drie jaar gehuwd zijn geweest, bestaat er geen verplichting tot het betalen van partneralimentatie. Daarnaast pleiten de initiatiefnemers voor de wijziging dat het hebben van een nieuwe relatie en het krijgen van kinderen uit deze relatie, geen invloed heeft op de bepaling van de draagkracht. Ten slotte wordt gepleit voor een wijziging van de systematiek om de partneralimentatie te berekenen.

Gelden deze wijzigingen ook voor mijn situatie?

Voor lopende echtscheidingszaken verandert er niets. Mocht het wetsvoorstel er door heen komen, vormt dit op zichzelf geen reden om een wijzigingsverzoek in te dienen bij de rechtbank om de hoogte van de partneralimentatie aan te laten passen. Dit laat onverlet dat er wel andere redenen aanwezig kunnen zijn om het recht op partneralimentatie te wijzigen. Of en wanneer het wetsvoorstel zal worden ingevoerd, is nu nog onduidelijk. De verwachting is dat meer duidelijkheid gegeven zal worden in 2017. 

Mocht u vragen hebben over de hoogte van uw partneralimentatie of wil u laten uitrekenen of het huidige bedrag aan partneralimentatie nog actueel is, neem dan vrijblijvend contact met ons op.